Χάρτης - Προβέν (Provins)

Το Προβέν (γαλλικά: Provins) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Σεν-ε-Μαρν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς. Σύμφωνα με την απογραφή του 2008 έχει 12.264 κατοίκους, οι οποίοι αποκαλούνται "Προβινουά(ζ)" (Provinois(es)). Η πόλη διαιρείται σε Άνω - αποκαλείται "Châtel" (κάστρο, φρούριο) και Κάτω - αποκαλείται "Val" (κοιλάδα). Από το 2001 η Προβέν αποτέλεσε ένα από τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Η Προβέν είναι κτισμένη σε ένα βραχώδες οροπέδιο της περιοχής Μπρι (Brie). Η Άνω πόλη σχηματίζει μια προεξοχή ανάμεσα στις κοιλάδες του Ντυρτέν (Durteint) και του Βουλζί (Voulzie). Υπολείμματα της παλαιολιθικής και της νεολιθικής εποχής καταδεικνύουν ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή. Λόγω της φυσικής οχυρής θέσης, οι Ρωμαίοι δημιούργησαν εκεί στρατιωτική εγκατάσταση. Σύμφωνα με κάποιο θρύλο, ο Ρωμαίος στρατηγός Πρόμπους (Probus) διέμεινε εκεί γύρω στο 271 μ.Χ. και επέτρεψε την καλλιέργεια αμπέλου, την οποία είχε απαγορεύσει ο Δομιτιανός. Σύμφωνα με αυτό τον θρύλο, έτσι πήρε και το όνομά της η πρώιμη πόλη: "Probi Vinum".

Τα πρώτα έγγραφα που αναφέρουν την Προβέν είναι του 802 και καταδεικνύουν ότι ήταν τότε σημαντική πόλη, καθώς ο Καρλομάγνος απέστειλε στην πόλη ως missi dominici τους Ετιέν, κόμητα των Παρισίων (Étienne, Compte de Paris) και τον Φαρντούφλ (Fardufle), ηγούμενο του Σεν Ντενί (Saint-Denis). Η περίοδος αυτή συμπίπτει με την κατασκευή των πρώτων ισχυρών οχυρώσεων στην πόλη, ενώ λίγο αργότερα η πόλη "κόβει" το δικό της νόμισμα. Ύστερα από την κατάλυση της καρολιγγειανής δυναστείας, η Προβέν περιέρχεται υπό την κυριαρχία των Κομήτων της Βερμαντουά (Comtes de Vermandois) από το 936 ως το 1019. Η πόλη αποτελούσε κόμβο σε δύο σημαντικούς συγκοινωνιακούς άξονες: Από τη Σουασσόν (Soissons) προς την Τρουά (Troyes) προς βορρά και προς τη Σεν (Sens) προς τα νοτιοδυτικά. Λόγω αυτής της γεωστρατηγικής και πολιτικής της θέσης, η Προβέν αποκτά σημαντικές οχυρώσεις κατά τον 11ο και 12ο αιώνα, ιδιαίτερα γύρω από το κάστρο της. Οι οχυρώσεις αυτές επεκτείνονται και τον 13ο αιώνα, καθώς το μέγεθος της πόλης μεγαλώνει: Ο κόμης Τιμπώ ο Δ' της Καμπανίας (Thibaut IV de Champagne) επιβλέπει την κατασκευή των πιο εντυπωσιακών οχυρωματικών έργων που εκτελέστηκαν κατά το χρονικό διάστημα 1226 - 1236, κατά την οποία το τείχος αποκτά ύψος 25 μέτρων. Έχουν σήμερα διατηρηθεί περίπου 1.200 μ. τείχους, το οποίο περιβάλλει την Άνω πόλη, ενώ τα τμήματα που είχαν καταρρεύσει χρησιμοποιήθηκαν ως υλικά κατασκευής ή ανακατασκευής οικιών.

Το 936, στη δασωμένη βαλτώδη περιοχή που περιβάλλει την Άνω Πόλη, κοντά σε ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Σεν Μεντάρ (Saint-Médard) ανευρίσκονται τα λείψανα του Αγίου Αγιούλ (Saint-Ayoul), ηγουμένου της Λερίν (Lérins), τα οποία οι μοναχοί του Σεν Μπενουά καταδιωκόμενοι από τους Νορμανδούς, είχαν ενταφιάσει εκεί. Η ανακάλυψη αυτή γίνεται αιτία για τη δημιουργία μιας μονής και την κατασκευή ενός ναού αφιερωμένων στον Σεν Αγιούλ, που με τη σειρά τους οδηγούν στην αποψίλωση των δασών και τη δημιουργία της Κάτω πόλης.